کودک مدل رفتار خود را از نمونه افرادی انتخاب خواهد کرد که در محیط زندگی او در دور و بر او بسر می برند و او در این انتخاب فقط تحت تأثیر تقلید خویش است. عقل و خرد او به میزان کافی رشد نکرده اند تا او بتواند آنها را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهد و بهترین را برگزیند. در ضمن باید گفت تعلیمات و آگاهی های او هم به درجه ای نیست که بتواند به گزینش ملاک و معیاری اقدام نماید.
کودکی با چنین وضع عقلانی و با چنین درجه از آگاهی در برابر نقش های متعدد اخلاقی، فرهنگی، اقتصادی، مهر و عاطفه و رفتار و کردار والدین قرار می گیرد و می خواهد شیوه زندگی خود را از آنان بیاموزد و بر اساس نیک و بد رفتارشان گام بردارد و به پیش رود. طبیعی است که همه آنچه را که کودک می بیند برای او درس و مدل است و والدین از نخستین مدل های مورد تقلید کودک می شوند.
صفات اجتماعی کودک از آنجا کسب می شود و از طریق ملاحظه همبستگی ها، انس ها، درگیری های والدین در می یابد که چگونه باشد و این سعادتی است و یا در مواردی مرضی است که دامنگیر همه کودکان از خانواده های فقیر و ثروتمند خواهد شد. کانون خانواده از این دید کانون بسیار مجهزی است یادگیری ها در آن دور از هرگونه پیچیدگی و به گونه ای بسیار ساده و طبیعی هستند و کودک نمی تواند از تأثیرپذیری های خانواده دور و برکنار بماند.
