در حلال و حرام یک سلسله آثار ظاهرى و باطنى هست که احدى را از ظهور آن آثار، چاره نیست.
در طبیعت حلال رضاى حق، نورانیت، تأمین قدرت براى عبادت، نشاط روحى و روانى، صیقل قلب، و شفاى درد قرار داده شده، و حرام به طور کامل برعکس حلال است.
از جمله مسائل بسیار مهم فقهى که در قرآن مجید و روایات اهل بیت بطور فوقالعاده مطرح است وجوب نفقه زن و بچه مىباشد که بر عهدهى مرد خانه است.
تهیهى مسکن، لباس، مرکب، خوراک، در حد قدرت براى زن و فرزند، از واجبات الهیه و شرعیهاى است که مرد ملکف به آن واجب است.
در کنار این وجوبى که به عنوان یک تکلیف الهى بر عهدهى سرپرست خانه است، وجوب دیگرى مىباشد، و آن وجوب طلب حلال براى مخارج زندگى است.
سرپرست خانه از این دو دستور حق باید با تمام وجود قدردانى کند، زیرا در این دو وجوب هم شکوفائى واقعیات اخلاقى وجود دارد، که این شکوفائى از راه توجه به امور زندگى زن و فرزند میسر است، و هم عبادت بسیار مهم و پرثوابى در برابر انسان است و آن، قدم برداشتن براى طلب روزى حلال است، که نوعى از جهاد در راه خدا است!
وقتى حلال و طیب به زن و بچه برسد، آثار مثبت و ملکوتى آن در وجود آنان ظهور مىکند، و از این راه به امنیت و آسایش قلبى و روانى خانواده کمک به سزائى مىشود.
