»جرج مید» نیز استاد برجسته ی فلسفه در دانشگاه شیکاگو بود. او نیز بر نقش جامعه در پیدایش «احساس خودی» شخصیت کودک تکیه کرده و اصول عقاید خود را در کتاب «فکر، نفس و جامعه» بیان داشته است. به عقیده ی او هر فرد فقط تا زمانی که صاحب «خودآگاهی» است می تواند از تفکر فعال برخوردار باشد. به این ترتیب هوش و ذکاوت انسان در تعامل با جریان های اجتماعی تقویت می شود. پس به عکس کولی که «احساس خودی» فطری را برای رشد و تکامل «نفس» ضروری می داند، «مید» به لزوم تأثیر فکر انسان در این زمینه معتقد است. کولی و مید در این که وجود «نفس» در انسان دارای اهمیت اساسی است هم نظر و هم رای هستند. یعنی به عقیده ی هر دو «اجتماعی شدن» فرد در نتیجه ی رشد و تکامل «نفس» صورت می گیرد؛ ولی چون «مید» به تفصیل بیشتر جریان اجتماعی شدن فرد را تشریح کرده است در این جا به عقاید او درباره ی چگونگی پیدایش «فکر» و «نفس» اشاره ای مختصر می شود.