احساس غم و دلتنگی آدمی در سوگ عزیزان خود، به قدری بدیهی است که گویا نیازی به توضیح و تفسیر ندارد. با این حال، بسیاری از جنبه های سوگ فراتر از درک ماست. به عنوان مثال، درک واکنش پرخاشگرانه و خصمانه اشخاص داغدار در قبال کسانی که درصدد کمک به آنها برمی آیند، و جست و جوی بیهوده فرد داغ دیده به دنبال عزیز از دست رفته، بسیار دشوار است. «نظریه سوگ«، ما را در درک این نشانه ها یاری داده و توضیح می دهد که چرا فقدان شخص مورد علاقه در برخی افراد به آسیب های روانی و جسمانی درازمدت می انجامد، ولی در مقابل، پاره ای دیگر بی آنکه در سلامتیشان خللی ایجاد شود، به ظاهر بر اندوه از دست دادن عزیزان فائق می آیند و
می توانند به خوبی از عهده این بحران برآیند. در اینجا مهم ترین نکته این است که آگاهی از نظریه سوگ موجب می شود تا راهبردهای درمانی برای بهبود واکنش های بیمارگونه سوگ یا ممانعت از بروز آنها شناخته و به کار گرفته شوند.
