چند فصل گذشته، به موقعیت بچه در خانه که شالوده ی اعتماد نفس در آنجا پی ریزی می شود اختصاص داشت، اما فرزندان ما بخش قابل توجه شخصیت و تواناییهای خود را در محیط مدرسه کشف کرده و توسعه می دهند. به طور کلی بچه ها از پنج تا هجده سالگی حدود پانزده هزار ساعت را در مدرسه می گذرانند و در طول این مدت بسیاری از عقاید و عادت هایی را که می توانند در روابط و مناسبات مؤثر با مردم و در برخورد صحیح با چالشها و موانع یاری شان کند یاد می گیرند.
شیوه ی یادگیری بچه از آنچه او یاد می گیرد بسیار مهم تر است. دیدگاه بچه نسبت به یادگیری دانستنیها و فنون بیشتر از دانستن نکته ها و حقایق در شکل گیری اعتماد به نفس او نقش دارد و این قضیه پیشرفت او را در مدرسه دشوار می کند. به همین دلیل یافتن
محتوای درس های بچه آسان تر است تا ارزیابی نگرش او به خودش به عنوان یاد گیرنده و یا دریافت کننده. بد نیست در اینجا به اختصار نیاز بچه را به توسعه ی نگرش ها و عقایدش در محیط مدرسه بررسی کنیم. چون این کتاب بیشتر خطاب به والدین است راههایی را توصیه می کنم که والدین بتوانند بر اساس آن ها این درسهای مهم و تعیین کننده را به فرزندان شان یاد بدهند.
