با وجود شواهد بسیار مبنی بر اثرات آسیب زای کشمکش بین پدر و مادر بر کودکان، برخی والدین تردید دارند که آیا باید از هرگونه کشمکش خودداری کنند یا دست کم اختلاف نظر های خود را از کودکان پنهان کنند؟ نه تنها این باور نادرست است بلکه غیر ممکن نیز هست، اختلاف و خشم بخش های عادی از زندگی روزمره زناشویی هستند. زن و شوهری که بتوانند اختلافات گریز ناپذیر خود را آزادانه بیان و حل کنند، در دراز مدت رابطه رضایت بخش تری خواهند داشت. و همانطور که آموخته ایم والدینی که هیجان های منفی را می پذیرند بهتر می توانند فرزندان خود را در رویارویی با احساساتی چون خشم، غم و ترس یاری کنند.
افزون بر این پژوهش ها نشان می دهند مشاهده ی گونه های خاصی از اختلافات خانوادگی برای کودکان سودمند است، به ویژه وقتی والدین اختلاف خود را به شیوه ای احترام آمیز بیان کنند و وقتی روشن باشد که والدین تلاش سازنده ای برای یافتن راه حل دارند. اگر کودکان هرگز شاهد خشمگین شدن بزرگسالان نسبت به یکدیگر، اختلاف نظر و سپس حل اختلاف هایشان نباشند، درس بسیار مهمی که می تواند موجب هوش هیجانی در آنها شود را از دست خواهند داد.
کلید حل مسأله، مدیریت اختلاف با والد دیگر کودک است. چنین رویدادی به جای آسیب زا بودن برای کودک الگویی مثبت خواهد بود. بدیهی است گفتن
ساده تر از عمل کردن است- به ویژه وقتی همسر (و همسر قبلی) بخواهد هیجان های دیگری را برانگیزد. با این وجود، پژوهش های اخیر به شیوه ی برقراری ارتباط والدین با یکدیگر به گونه ای که موجب حمایت از فرزندان و بهره مند شدن آنان باشد، اشاره می کنند.
