لازمه ی تربیت، توجه به اصل اصالت وجودی انسان است

تربیت لازمه اش، یک اصل است و آن اصل این است که هر آدمی، اصالتی دارد که همان زیربنای وجودی اوست. وقتی که به دنیا می آید، مایه هایی به همراه دارد. از قبیل؛ صفات ارثی و عقاید خویش، اثرات ناشی از نوع حالات مادر، وضع تغذیه ی مادر، چگونگی محیط زندگی مادر، فقر و غنای مادر، ناراحتی و راحتی مادر در ایام بارداری و غیره. تا چند ماه پس از تولد هم که فرزند، خود زمینه ی گیرندگی از خارج نیافته، باز کمابیش، نظیر همان تأثرات برای فرزند، از راه شیرخوردن، در آغوش مادر خوابیدن، لمس کردن وجود کودک، حاصل می شود. پس از این مرحله است که پای مربی به میان می آید و امکان تأثیر، از فردی دیگر بر او، با قصد و اراده ی آن فرد و طبق نقشه ی از قبل، طراحی شده، معنا پیدا می کند.