تحقیقات کولی، جامعه شناسان معروف غربی نشان داده است که 24 درصد از بزهکاری های کودکان ثمره تربیت غلط و بسیار خشن و یا بسیار ملایم والدین است و این مسأله ای است که ممکن است والدین نسبت به آن آگاه نبوده و با اتخاذ چنان شیوه ای تصور کنند دارند به کودک خدمت می کنند. اکثر محرومیت ها در اثر قصور خانواده به وجود می آید ولی این سخن بدان معنی نیست که پدران و مادران مقصر نیستند.
گاهی آنان مقصرند از آن بابت که کودکان را قربانی هوسمندی ها، غرورها، خودخواهی ها و لجبازی های خود می خواهند و تنها برای اینکه خواسته و ادعای آنان راست درآید تن به هر عمل مفسده آموزی می دهند. غفلت و جهالت والدین یک مسأله است و تقصیر و کوتاه آمدن عمدی آن ها مسأله ای دیگر. اگر در مورد اول عفو و گذشت خدائی را منتظر باشیم برای مورد دوم دلیل امیدی روشن نخواهیم داشت.
بهر حال بسیاری از کودکان به علت قصورها، جهل ها، غفلت ها و تقصیرهای خانواده خود دچار سقوط و انحراف می شوند، با اینکه می توانند افراد سالم و شریف باشند کسانی خواهند شد کژخو، چاپلوس، فاسد و تبهکار، سرکش و بی بند و بار، بدون پایبندی به ضوابط و مقررات جامعه و در کل مزاحم مردم.
