زمان مطالعه: < 1 دقیقه
»آن کس که ژرف می اندیشد «سکوت» را می شناسد«
روشن تر از خاموشی چراغی ندیدم
و سخن به از بی سخنی نشنیدم
ساکن سرای سکوت شدم
سدره ای صابری در پوشیدم
مرغی گشت:
چشم او از یگانگی
پر او از همیشگی
در هوای بی چگونگی می پریدم
کاسه ای نوشیدم که هرگز تا ابد
از تشنگی او سیراب نشدم
»بایزید بسطامی«