اندوه و فقدان، بخشی از زندگی اند. وقتی یکی از نزدیکانتان را از دست می دهید، ممکن است احساس کنید که دوست دارید از فرزندتان کناره گیری کنید و تنها باشید. این طبیعی است. اما هر کاری که می توانید، انجام دهید تا احساس های تان را با فرزند تان در میان بگذارید. این کار به فرزندتان کمک می کند تا از شما مطالبی را درباره مرگ یاد بگیرد. همچنین به فرزندتان کمک می کند تا احساس غم و اندوه شما را ببیند و مطالبی را درباره ی آن یاد بگیرد.
اگر قادر نیستید احساس تان را در میان بگذارید، از فردی دیگر بخواهید تا با فرزندتان صحبت کند و به حرف های او گوش دهد. پدر یا مادر، پدر بزرگ یا مادر بزرگ، یا یکی از بستگان از دنیا رفت، احساس های تان را با فرزندتان در میان بگذارید. صریح و روراست باشید. این به شما و فرزندتان کمک خواهد کرد. با گذشت زمان، آمادگی پیدا خواهید کرد تا مرکز توجه تان را از غم و اندوه دور کنید. آن وقت شما و فرزندتان می توانید خاطرات شادی را که با شخص از دنیا رفته داشته اید، با هم در میان بگذارید.
