کلمه تبعیض در لغت به هر معنائی باشد از نظر عرف شامل نوعی تفاوت گذاری در شرایط مساوی است. گاهی بین دو فرد در رابطه با امری فرق گذارده می شود بدان خاطر که هر یک از این دو در خور شأن و مقامی هستند مثل فرق گذاری بین یک کودک و یک جوان در امر تغذیه. اگر به کودک خردسال 2 سیر غذا بخورانیم به جوان 10 سیر غذا خواهیم داد و این تفاوت گذاری است ولی امری است معقول و پسندیده.
ولی گاهی تفاوت گذاری از نوع تبعیض است بدین معنی که دو کودک صاحب حق در خانواده، یکی را سیر کنیم و آن دیگری را گرسنه نگهداریم، یا بیک طفل محبت روا داریم و آن دیگری را از آن محروم نمائیم. از نظر اسلام تفاوت چون ناشی از گیرنده است جایز و تبعیض چون ناشی از دهنده است امری ممنوع است.
این امر در تربیت هم صادق است و بخاطر عوارض ناشی از تبعیض است
که می توان گفت امری ضایعه آفرین و حرام است. طبعا خانواده ای که در آن تبعیض وجود دارد خانواده ای نابسامان است. به نظر درجه نابسامانی آن کمتر از درجه ای نیست که در رابطه با لغزش و انحراف والدین می توانیم مطرح کنیم.
