اینکه چه عوامل و عللی سبب پیدایش حالات خشونت آمیز برای والدین می شود و چرا آنان در امر تربیت، و سازندگی کودکان از راه خشونت به پیش می روند پاسخ هائی است که برخی از آنها بدینقرارند:
– جهل و غفلت درباره ارزش کودک و کرامت ذاتی که از کرامت روح الهی نشأت گرفته.
– بیخبری درباره حقوق کودک و امانتداری خدا و تلقی طفل به عنوان یک ودیعه و سپرده الهی.
– اعتقاد جاهلانه ی نسبت به این امر که کودک ذاتا شرور است و باید با شر او از راه کتک مبارزه کرد.
– ایجاد رعب در دل کودک تا سر از تسلیم و اطاعت درآورد و راه انحراف نپیماید.
– عدم پذیرش کودکان بعلت ناخواسته بودن آنها.
– عقده داری از حیات اجتماعی و اقتصادی خود که تلافی آن را سر فرزندان درمی آورد با اینکه این کاری ناجوانمردانه است.
– جابجائی تنبیه بدین معنی که رویش نمی شود مادر کودک را کتک
بزند تلافی او را سر فرزندان ضعیف درمی آورد.
– وجود بیماری چون سادیسم یا حالات عصبی که در موارد حمله او را از پای درآورده و عقل و اراده او را تحت الشعاع قرار می دهند.
– اعمال فشار بخاطر ایجاد زمینه جهت پیشرفت علمی، اخلاقی، تحصیلی، اجتماعی که می خواهند او را خوب تربیت کنند.
– داشتن ابتلاآت و گرفتاری های بسیار که سبب بی حوصلگی و گرفتاری است.
