اینکه چرا برخی از والدین درباره کودکان خویش تبعیض روا می دارند پاسخ های متنوعی را در این رابطه می توان عرضه کرد که از جمله موارد ذیل است:
– جهل و نادانی والدین و غفلت آنها از حقوق کودکان خویش.
– حساسیت و تعصب نسبت به یک جنس مثلا دوست داشتن پسر و ناخواسته بودن دختر و یا برعکس.
– مشکل آفرینی برخی از کودکان در مقایسه با کودکان دیگر برای والدین که خود بخود زمینه را برای دلسردی آنان فراهم می آورد.
– زیبائی و یا خوشزبانی یک کودک که توجه والدین را به خود معطوف داشته و حتی سبب فخر و مباهات آنها می شود و یا قادر است مجلس آنها را گرم کند.
– ناخواسته بودن طفل به گونه ای که همه برنامه های آنها را به هم زده و زندگی شان را درهم ریخته است.
– وجود گروه بندی در محیط خانه توسط پدر و مادر که هر کدام سعی دارند توجه طفل را به سوی خود جلب نمایند و در این کشمکش ها تنها کودک است که ضرر می بیند و احساس تبعیض می کند.
دلایل دیگری هم در این رابطه قابل عرضه است ولی در کل احساس کودک از تبعیض احساس ظلم است، احساس بی مهری از والدین است، احساس
زیادی بودن در محیط خانواده و در کل برای او مأیوس کننده است. کودکی بزهکار در بازجوئی های خود از علل انحراف و ارتکاب بزه می گفت: پدرم بصورتی آشکار به برادرم امتیاز می داد و مرا به گریه وامی داشت.
