زمان مطالعه: < 1 دقیقه
اندر روزگار «جالینوس» یکی را انگشت راست درد خاست. طبیبان ناقص دارو بر انگشت وی می نهادند و هیچ سود نداشت، جالینوس دارو بر آن انگشت ننهاد بر کتف چپ وی نهاد. گفتند: «چه ابلهی است، درد اینجا و دارو آنجا چه سود دارد؟» انگشت بهتر شد، و سبب آن بود که وی دانسته بود که خلل اندر اصل عصب افتاده است، و دانسته بود که اعصاب از دماغ و پشت است و آنکه از چپ خیزد به جانب راست رود، و آنکه از راست آید به جانب چپ رود، و مقصود از این مثالی است تا بدانند که اندر باطن مرید هیچ تصرفی نباید که بود.(1)
1) کیمیای سعادت، جلد دوم، ص 449.
