در وجود کودک، بیش از همه، تمایلات شخصی حکومت می کند و حس هم چشمی، ممکن است در قالب معایبی از قبیل: پرخوری، ناپروردگی، استقلال طلبی، حس تملک، ظاهر شود که در جهت رفع آن، می بایست به روش زیر برخورد کرد:
1- پرخوری: این صفت غالبا معلول وراثت یا وضع مزاجی یا سختگیری والدین است و علاجش این است که می بایست چشم و دل کودک را سیر کنند نه فقط شکمش را.
2- نازپروردگی: این عیب کودک را نیز می توان با عادت دادن به سرما و گرما و پوشاندن پارچه های خشن و محروم کردن کودک از چیزهای دوست داشتنیش رفع کرد.
3- استقلال طلبی و میل به تحکم: این صفت ناخوشایند را نیز نباید اجازه بروز داد و هر وقت که کودک، از حدود خود تجاوز و میل به زورگویی پیدا کرد، باید او را متنبه کرد.
4- حس تملک: جهت علاج این صفت نکوهیده نیز، باید لذت بخشش را به او چشاند تا قدری سبکتر و متعادلتر شود.
5- حس هم چشمی: برای رفع این صفت رذیله می بایست، هر کودک را با کودک هم سن و سال و هم استعداد، همبازی کرد تا غرور، خودستایی، دلسردی و وازدگی، در او ظهور نیابد.
