گفتیم که برای اداره درست خانواده به ضوابط و مقرراتی نیاز داریم و والدین باید مجری این ضوابط و حافظ آن در محیط خانواده باشند. طبیعی است که در چنین صورتی ضروری است پدران و مادران از سندیت و اقتداری برخوردار باشند و نظرات خود را که مکتسب از تعالیم ارزنده و قابل قبول است در رابطه با تربیت و سازندگی کودک اعمال نمایند.
مسأله ای که در این بحث مطرح است این است که برخی از پدران و مادران سندیت و اقتدار را با خشونت و استبداد عوضی گرفته و بجای اعمال سندیت و نظارت به خشونت و اعمال ترس می پردازند تا کودک را به نظر خود بر سر راه آورند.
از نظر ما این از وحشتناکترین نوع اعمال قدرت است که بخواهیم طفلی را از راه ارعاب و ترس به سوی تربیت جهت دهیم و در صورت امتناع او از پذیرش ضوابط دست به چوب و شلاق بریم. قدرت مداری توأم با خشونت به همان میزان نارواست که محبت مداری بی حساب، اصل بر سلطه جوئی عاطفی و آرام است که
می تواند کودک را بسازد بدون اینکه عارضه ای پدید آورد.
