بر این اساس کودک با فطرت پاک و سالم است- زمینه های خدا آشنائی را در اندرون خود دارد، با دنیائی از استعدادها و ذخایر پای به عرصه وجود می گذارد تنها والدین او هستند که به کندن معدن و یا نبش قبر استعدادش می پردازند. مواد خام را از درون وجود او بیرون کشیده و آن را پرورده می سازند.
خانواده درس آموز بسیاری از ملکات و فضایل و موجد بسیاری از عادات و رفتارهای ارزنده است. جریان رشد و مسیر ارتقائی کودک را تسهیل می کند و موجبات سازندگی طفل را از هر حیث فراهم می آورد. اگر بناست جوانمردی و عدالت، منطق و نوعدوستی را در کودکان پدید آورده و رشد دهیم ناگزیر باید به سراغ خانواده، آنهم در دوران شیرخوارگی و خردسالی کودک برویم. از نظر ما اگر محیط رشد و پرورش کودک سالم باشد برای جامعه این امیدواری وجود دارد که
عضوی سالم را برای حیات آینده خود منتظر باشند.
خانواده همان گونه که می تواند عامل پدیدآورده و مستعد کننده ی انحرافات و جرائم اطفال باشد، همان طور هم می تواند عاملی مؤثر در جلوگیری از بروز آن باشد، خانواده می تواند سنگر باشد و حفظ کند و یا محیط باز و بی بند و بار باشد و کشتن و نابودی پدید آورد و بدین خاطر از نقش آن نمی توان و نباید غافل بود.
