این روش های تربیتی که جنبه ی پیشگیرانه دارد در جهت جلوگیری از ایجاد مشکلات روانی و رفتاری، از جمله: احساس حقارت، احساس خودبزرگ بینی، احساس اضطراب، احساس عدم واقع بینی، احساس عدم سازگاری، بزهکاری و پرخاشگری به کار برده می شود. این روش ها عبارتند از:
1- انتخاب نامی مناسب برای کودکان.
2- خودداری از به کار بردن القاب و عناوین تحقیرآمیز برای کودکان.
3- اتخاذ شیوه های مناسب و برخوردهای سازنده با کودک.
4- نداشتن انتظاراتی خارج از توان کودک.
5- سپردن مسئولیت ها و وظایفی در حد توان و متناسب با رغبت های کودک.
6- فراهم آوردن شرایط و امکاناتی که کودک با توجه به نوع استعدادها، تمایلات، تجربیات و توانایی های خود بتوانند در مراتبی به پیشرفت قابل توجهی نایل آیند.
7- استفاده از تشویق و تحسین کودک در انجام فعالیت های روزمره.
8- سعی بر ایجاد محیطی محبت آمیز و توأم با احترام در میان کودکان، در خانه و مدرسه و تأیید و تشویق بر رفتارهای صمیمانه و دوستانه با یکدیگر و انجام فعالیت های گروهی و مشترک در رشته های مختلف علمی، هنری و اجتماعی متنوع و مورد علاقه ی کودکان جهت تحقق این رفتارها.
