از عیب جویی، واژه های تحقیر آمیز یا مسخره کردن بیش از حد فرزندتان خودداری کنید
پژوهش های ما به روشنی نشان می دهند چنین بدگویی هایی به ارتباط والد- فرزند و همچنین عزت نفس کودک آسیب می رسانند.
گروهی از والدین در مکالمات آزمایشگاهیمان، چنین رفتارهایی را به شیوه های متفاوتی ابراز می کردند، از جمله: تکرار واژه به واژه گفته های کودک با لحنی تحقیر آمیز. (برای مثال کودک می گوید: «یادم نمی یاد چی شده» و والد با مسخره پاسخ می دهد «تو یادت نمی یاد؟«) در طی تمرین ویدیویی، برخی از والدین بیش از حد نسبت به اشتباهات فرزندشان هوشیار بودند، بر هر خطا بیش از حد توجه داشتند و فرزند خود را با رگباری از عیب جویی تحت فشار قرار می دادند. گروهی دیگر دست کودک را می گرفتند و او را به گوشه ای می بردند و با ابراز عقیده شان در مورد بی کفایتی فرزند، کنترل موقعیت را به عهده می گرفتند. بسیاری از والدین در مصاحبه در مورد هیجان های فرزندانشان ابراز می کردند که پاسخ آنان به بهانه گیری فرزند پیش دبستانی خود، خندیدن و مسخره کردن او است.
در پیگیری رفتار این خانواده ها، پس از 3 سال مشخص شد، کودکانی که از سوی والدین خود مورد بی احترامی و تحقیر قرار می گرفتند همان کودکانی بودند که در انجام تکالیف درسی و سازگاری با دوستان مشکلات بیشتری داشتند و سطح هورمون های تنش زا در بدن آنها بالا بود. آموزگارانشان مشکلات رفتاری بیشتر و مادرانشان نیز بیماری های بیشتری را در این کودکان گزارش کردند.
این گونه فرزند پروری منفی و تضعیف کننده نه تنها در آزمایشگاه ها بلکه در دنیای حقیقی نیز مشاهده می شود. والدین خیرخواه، لحظه به لحظه با اصلاح رفتار، مسخره کردن اشتباه ها و دخالت های بی مورد در ساده ترین کارهای فرزندشان، اعتماد به نفس او را از بین می برند. این والدین هر یک از فرزندان را با صفتی توصیف می کنند، برای مثال: (بابی «بیش فعال» است. کری «ساکت» است. انجی «کله پوک» است. بیل «تنبل» است.) همچنین در بین والدین متداول است رفتاری از فرزندشان را در حضور بزرگسالان مسخره می کنند برای مثال رفتاری از فرزندشان سرزده است که آن را در حضور کودک با حالتی مسخره کننده برای دیگران بازگو می کنند، یا ناراحتی فرزندشان را با جملاتی چون «اینقدر بچه نباش» مسخره می کنند.
به طور حتم والدینی که حقیقتا به احساسات فرزندشان می پردازند او را به این شیوه تحقیر نمی کنند. با این وجود، پژوهش های ما نشان می دهند حتی والدینی که آموزشگر هیجان شناخته شده اند نیز گاهی بدون اینکه چنین منظوری داشته باشند فرزندان خود را تحقیر می کنند. به همین دلیل از همه والدین تمنا دارم مراقب عادت زیان بخشی چون: عیب جویی، طعنه و تحقیر در خودشان باشند.
مراقب باشید تا فرزندتان را مسخره نکنید. برای آموختن مهارت های جدید به آنها فرصت دهید، حتی اگر فرصت به این معنا باشد که اشتباهات کوچکی از آنها سر بزند. تنها رفتارهای خاص آنان را توصیف کنید و با اجتناب از کلی گویی در موردشان از زدن برچسب بر شخصیت آنها خودداری کنید. به جای اینکه بگویید: «این قدر شیطونی نکن» بهتر است بگویید: «ما از وسایل منزل مادربزرگ بالا نمی ریم.«
گر چه برخی کودکان پوست کلفت هستند ولی هیچ کدام از جنس تفلون(1) نیستند. کودکان برای هویت یابی به والدین خود متکی هستند و هر آنچه که والدین در مورد آنها بگویند را باور دارند. اگر والدین با تمسخر از آنان بدگویی کنند وآنها را تحقیر کنند، بیش از حد ایراد بگیرند و در کارهایشان دخالت کنند، فرزندانشان به
آنها اعتماد نخواهند کرد. و بدون اعتماد صمیمیتی وجود نخواهد داشت، گوش دادن بی مورد خواهد بود و بالاخره حل مشکل به یاری یکدیگر غیر ممکن خواهد شد.
1) ظروف نچسب (مترجم(.
