بدلی که مربی یا پدر و مادر، بدون درنظر گرفتن همه ی جوانب تربیتی کودک در نظر خود برای فرزند خویش می سازند، دارای معایبی به شرح زیر است:
1- این قالب ها معمولا برای فرزند و استعداد او مناسب نیست.
2- همین جبری که در کار می آورند، تا فرزند را به آن شکل درآورند، خود، عقده ساز، رنج آور، نفرت انگیز و انحراف دهنده ی باطن او خواهد شد.
3- هرگز معلوم نیست که برای آینده ی اجتماع، چنان قالبی، شایسته و مفید باشد. از کجا معلوم است که آن قالب، شایسته و مفید باشد و محصول عقده گشایی ها، آرزوهای تحقق نیافته، امیال سر کوفته و رؤیاهای تعبیر نگشته ی آنان نباشد که با این تحمیل می خواهند، خود را ارضا کنند. اینان برای فرزند خود، ره آورد فکری و عقلی ندارند و هدفشان ارضای نفس خویش است، اما در لباس دلسوزی و خیرخواهی.
4- کودک به علت این که، آن چه که از طرف پدر و مادر یا مربی، به او ارایه و تحمیل می شود، با آن چه که او می تواند بشود و می خواهد بشود، فاصله دارد، وازدگی نشان داده و نصیحت پذیری نخواهد کرد.
