بخشی از آینده کودک در گرو این است که کودک در دوران کودکی شاهد چه امور و روابطی در خانواده بوده است. آری، روابط همسری امری است که در همه خانواده ها وجود دارد و دارای صورت مشروعی است ولی پدران و مادران در این رابطه باید مراقبت هائی داشته باشند.
اسلام حتی دوست دارد که زن و شوهر با همه محرومیتی که نسبت به یکدیگر دارند در روابط همسری وقیحانه عمل نکنند مثلا در حضور هم کاملا برهنه نباشند، ستری و حائلی فیمابین شان باشد. وقتی که مسأله در رابطه با خودشان بدین حد است در رابطه با کودکان قطعا بسی اندیشیده تر است. اسلام دستور می دهد حتی در حضور کودک شیرخواری که ناظر بر جریانات است روابط همسری صورت نگیرد، مگر آنگاه که بر روی او پرده ای افکنده شود. این امر بدان خاطر است که چشمان کودک از جریانات عکس برمی دارد. این عکس ها در اندرون و مخزن ذهنش نهفته و نگهداری شده است و فعلا برای او مفهوم نیست ولی واقعه همه گاه به همین جا خاتمه نمی یابد. ممکن است با دیدن واقعه ای شبیه آن، در سنین بعدی این عکس از مخزن ذهن به حضور آید و برایش معنی دار گردد. در آن صورت پدر و مادر مسئول عواقب و وقایعی خواهند بود که از این دیدار ناشی شده است و تقلیدهای کودک را باید پاسخگو باشند.
