در جنبه رفتار و اخلاق

کودکان گرفتار کمبود محبت به اصول اخلاقی

پای بندی ندارند و حتی در صورت القاآت مکرر نمی توانند خلق و خوی مناسب از خود بروز دهند. میل به تخریب، ضرب و جرح، آسیب رساندن، حرکت علیه خود و دیگران، بدگمانی نسبت به غیر در آنان بسیار است.

برخی از اینان اصل ولگردی و فرارند، احساسات خانوادگی و رحمدلی نسبت به اعضای خانواده ندارند. ارتکاب جرم و جنایت را در خود نقصی به حساب می آورند و از اینکه آرامش جامعه را به هم می زنند ناراضی نیستند. برخی از این کودکان بعدها از زورگوئی، اجحاف، سرقت و انحراف سر در آورده اند، افرادی شده اند سختدل، جنایتکار تنها به فکر خود و دور از غم محرومیت دیگران. در جنایت بی باکند و از اعمال قهر و خشم نگرانی ندارند. با کسانی دوست می شوند که در باند جنایت اند و افرادی را می پذیرند که عمل آنها را تأیید کند.