این مهارت روشی بسیار مناسب برای ورود به دنیای فکر کودکان و ساده تر کردن همدلی است. به ویژه وقتی کودکان خواسته هایی را ابراز می کنند که امکان پذیر نیستند. برای مثال، فرض کنید فرزند نوجوانتان به شما می گوید دوچرخه ی کوه پیمای جدیدی می خواهد ولی شما نمی توانید دوچرخه را برای او بخرید. اگر مانند همه والدین دیگر باشید نخستین واکنش شما می تواند احساس خشم باشد، اما با همه اینها دلتان می خواهد به او بگویید: «تازه سال پیش برات یک دوچرخه مسابقه خریدم. فکر می کنی من اسکناس چاپ می کنم؟«
اما اگر فقط چند دقیقه به خواسته او فکر می کردید و در رویای او غرق می شدید چه اتفاقی می افتاد؟ سپس می توانستید به او بگویید: «می تونم بفهم چرا دوچرخه
کوه پیمایی دوست داری. تو می خواهی با اون بری توی جاده ها سوار کنی، اینطور نیست؟» حتی می توانستید بیشتر خیال پردازی کنید و بگویید: «چقدر خوب می شد اگر همه دوستانت هم دوچرخه کوه پیما می داشتند. تصور کن اگر می شد و می تونستم همه شما رو برای یک هفته به اردو ببرم چی می شد. چادرهامون رو می بردیم و ماهیگیری می کردیم. . .»
از اینجا می توانستید مزایا و مضرات سفر اردویی را بدون دوچرخه و با دوچرخه های کوه پیما بررسی کنید. حتی می توانستید به فرزندتان بگویید برای او دوچرخه کوه پیما نخواهید خرید ولی با همفکری کردن فرزندتان را به شیوه های پس انداز کردن پول برای خریدن دوچرخه یاری می کنید. نکته مهم این است که پسر شما می داند به حرف های او گوش داده اید، او و خواسته اش را می پذیرید.
