خود را از حلال محروم مکنید

امیرالمؤمنین علیه‏السلام وارد مسجد شد، به مردى فرمود استر مرا نگه دار، آن مرد در نبود حضرت مولا دهنه‏ى استر را باز کرد و با خود برد، على علیه‏السلام در حال بیرون آمدن از مسجد دو درهم آماده فرمود تا به عنوان مزد زحمت به آن مرد بدهد، استر را بدون دهنه دید، دو درهم را به خدمتکارش داد و فرمود دهنه‏اى براى این مرکب بخر، خدمتکار همان دهنه بند را از دزد به دو درهم خرید در حالى که او را نمى‏شناخت، آنگاه به محضر على علیه‏السلام آمد، حضرت تا دهنه را دید فرمود:

ان العبد لیحرم نفسه الرزق الحلال بترک الصبر و لا یزداد على ما قدر له(1)

عبد، خود را از رزق حلال به خاطر بى‏صبرى محروم مى‏کند، ولى از اندازه‏اى که از جانب حق براى او مقدر شده چیزى بیشتر به او نمى‏رسد.

1) میزان الحکمة، ج 4، ص 123.