زمان مطالعه: < 1 دقیقه
هرکه می خواهد تا خود پسندی نفس و تباهی نهاد خویش را بشناسد، گو: به سخن ستایشگر خود گوش فرادار پس اگر نفس به کمترین حد، تغییر حالت یابد، او باید بداند که نفس را به حق راه نیست. زیرا به ستایش بی حقیقت آرام می گیرد و از مذمت بی اساس نگران می شود و اگر او گاه گاه، نفس خود را به خوار داشتن که در خور آن است مقابله کند آنگاه، چنان شود که مدح آفرین خواهی در او اثر نکند و به نکوهش پردازی، التفات ننماید.(1)
1) ابو عبدالرحمن سلمی نیشابوری، قرن چهارم و پنجم، رشد معلم، اشارت، میر هاشم میری، ص 29.
