از موارد استعفای والدین از امر تربیت عفو بیجاست. ما نمی گوئیم که پدر و مادر همیشه باید شمشیر بدست و چون جلادی بالای سر کودک بایستند و ببینند او کی دچار اشتباه می شود تا چماق را بر سر او بکوبند. بلکه قائلیم در عین محبت و نرمش حسابرسی و کنترل هم باید در بین باشد.
واقعیت این است گاهی برخی از پدران و مادران عفو و چشم پوشی می کنند امری را که نباید نادیده گرفت، در محلی که جای آن نیست، نادیده می گیرند امر سبب شکست و ناکامی های بعدی است و کودک را در امر لغزش و انحراف جری می کند.
معمولا کودکانی که همیشه مورد عفو و اغماض قرار می گیرند افرادی می شوند خودخواه، پرتوقع، فاسد و اشخاصی سوء استفاده می کننده دور و برکنار از روابط حسنه و بعدها در معرض لغزش و انحراف. پدر و مادر باید اقتدارشان را بگونه ای بگسترانند که کودکان هرگز فرصت لغزش نداشته باشند و در آنگاه که مرتکب لغزش شدند باید حساب پس بدهند و مورد عقوبت قرار گیرند، در عین حال گاهگاهی عفو بر انتقام و کیفر باید بچربد.
