»یُریدُ اللَّهُ أَنْ یُخَفِّفَ عَنْکُم»
»نساء / 28«
پاک و پاکیزه ماندن یک جوان چه پسر و چه دختر، چه مرد و چه زن، در صورتى که ازدواج نکنند، از فساد و افساد، امرى غیر ممکن به نظر مىرسد.
در چند میلیون مرد و زن، یافتن جوانى پاک، و انسانى با عفت و خوددار از گناه، بشرطى که ازدواج نکرده باشند، مسئلهاى مشکل به نظر مىآید.
اگر جوانى را در پاکى و پاکیزگى ظاهر و باطن یافتیم، در حالى که ازدواج نکرده باشد، باید بگوئیم او از اولیاء الهى است.
خوددارى از گناه، و مصون ماندن از آلودگى، و در امان رفتن از عصیان و طغیان، در صورت عدم ازدواج کارى است یوسفى.
خانهاى که مرد و زن آن بدون صورت گرفتن ازدواج در آن زندگى مىکنند خالى از فساد نیست.
مرد بدون همسر، و زن بدون شوهر، در صورتى که غرائز و شهوات آنان زنده است، و فشار غریزه و شهوت بر آنان سنگین است، جداى از فساد هر چند اندک، و بریدهى از مشکلات گوناگون روحى و خانوادگى و اجتماعى نیستند.
ازدواج، این حقیقت الهى و طبیعى، آسان کننده پارهاى از مشکلات و عاملى براى تداوم پاکى جوانان، و حفظ عفت و تقواى آنان است.
بناى یک خانه در جامعه در صورتى با سلامت و آرامش قرین مىشود، که مرد و زنى با تحقق دادن ازدواج و رعایت حقوق یکدیگر در آن زندگى کنند.
خانه مسلمان در هر سرزمینى که هست باید پرتوى از وحى، و جلوهاى از یاد خدا،و محصولى از رفعت و بلندى و عظمت، و میوهاى از تسبیح حق در شب و روز باشد.
فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصال(1)
در خانههائى که خداوند اذن داده، که بزرگ داشته شوند، و نام او در آنها یاد شود، و او را در آن خانهها و بامدادان و شبانگاهان به پاکى ستایند.
چنین خانهاى با چنان اوصافى خانه مؤمنى است، که طاعت و عبادت حق در آن رونق دارد، و به امر الهى مسئله ازدواج در آن صورت گرفته، و مرد و زن آن خانه به تمام حقوق الهى و انسانى پاىبند هستند.
آرى قرآن مجید به ازدواج امر مىکند، تا مشکلات مرد و زن با تحقق این سنت تخفیف یابد، و دامن هر دو که دامن رحمت و تربیت است از آسودگى و فساد سالم بماند، و مرد و زن با تشکیل زندگى، و همسوئى با یکدیگر خانه را محل ذکر خدا، و تسبیح حضرت حق کنند.
در جو چنین خانهاى مرد و زن بندى واقعى حق، و فرزندانشان میوه و ثمرهى فضیلت، و اعمال و رفتار و اخلاق و کردارشان جلوهاى از آداب الهى و سنن و روش انبیاء گرام حق است.
زن مؤمنه هنگامى که با مرد مؤمن ازدواج مىکند، و هر دوى آنها خود را موظف به رعایت مسائل الهى مىدانند، به عنوان دو یار مددکار، دو رفیق شفیق، دو دوست همدم، دو همراه و همراز و دو منبع ایمان، و دو استوانهى عشق و محبت، فضاى زندگى را از ورود مشکلات حفظ مىکنند، و چون مشکلى پیش آید، به آسانى و سادگى آن را حل و فصل مىنمایند، و با اسلحه صبر و حلم، و بردبارى و حوصله به علاج درد برمىخیزند.
1) نور / 36.
