زمان مطالعه: < 1 دقیقه
»چو خود را به دست آوری
خوش می رو«
هر که تمام عالم شد، از خدا محروم شد و از خود تمام پر شد. رومی ای که این ساعت مسلمان شد. بوی خدا بیابد و او را پر است. صد هزار پیغامبر تنواند تهی کردن.
بسیار گریه ها بود که حجاب شود و از خدا دور دارد. چنان که فرمود که ملایکه به حضرت مناجات کنند که «بنده ی مؤمن، فلانی، چندین لابه می کند و در می خواهد و می زارد، تو دعای بیگانگان را قبول می کنی، اگر حاجت او را برآری چه شود؟» سبب تأخیر اجابت دعا بعضی کمال محبت باشد. وقتی بود که تحسین کردن زحمت و حجاب باشد و وقتی باشد که اگر تحسین نکند، خواهد که پاره پاره اش کند. ساعتی بود که گریه خوش آیدش و ساعتی از گریه برنجد.(1)
1) مقالات شمس، ص 11.
