حرکت معلم در کلاس درس بازگوکننده بسیاری از حالات و احساسات معنی دار است. اگر معلم در جلو تخته سیاه و به هنگام تدریس حرکت ملایمی داشته باشد (مثلا در جلوی تخته سیاه قدم بزند) در این صورت می توان گفت که وی می خواهد تا کلاس از حالت یکنواختی و خستگی خارج شده و فراگیران نسبتا فعال شوند. اما اگر معلم ضمن تدریس به نزدیک عده ای حرکت کند، در این صورت جهت آرام کردن آنها خواهد بود و یا اگر به جایی که شلوغی وجود ندارد، نزدیک شود
ممکن است به منظور کمک به فراگیران انجام گرفته باشد. نوع و آهنگ حرکت نیز، از نظر شتاب و تندی و کندی آن، نشان از قصد معلم دارد.
این نمونه ها همگی جزئی از نمادهای ارتباط غیر کلامی هستند. به طور کلی می توان پدیده های ارتباط غیرکلامی، بخصوص در کلاس های درس را در حرکات و تماس چشمی، الگوی گفتاری، فاصله بین افراد و وضعیت و حرکات بدنی یا به اصطلاح «زبان بدنی» مورد مطالعه قرار داد. طبیعی است که این نمادها و نشانه های غیرکلامی از سنخ تربیت نامرئی و در قالب ارتباط پس زمینه ای مطرح می شود و می توان همین مصادیق را در فرآیند تربیت اخلاقی و دینی نیز به کار بست.
