زمان مطالعه: < 1 دقیقه
پرورش دو جنبه دارد که عبارتند از:
1- جنبه ی روحی.
2- جنبه ی اجتماعی.
توجه تنها به جنبه ی روحی، فرزند را درون گرا و بی فایده می سازد و توجه صرف به جنبه ی اجتماعی، او را جبری و تکلفی بار می آورد و این دو گونه، هر دو نارواست. در بحث پرورش، به هر دو عامل بالا باید توجه نمود. طوری که بین آن دو، توافقی حاصل شود و فرزند روحیه ای یابد که در هر جهت سازگاری داشته باشد. تغییراتی که بر اثر تربیت و پرورش آدمی، در انسان بوجود می آید، دو گونه اند:
1- تغییرات بدنی.
2- تغییرات مربوط به عادات و اخلاق و روحیات.
در همه ی موارد بالا، باید طرح اجرای فرآیند پرورش، اجرایی شایسته داشته باشد.
