تشویق همه‏ى جنبه‏هاى وجودى کودک‏

کمک کردن به کودکانمان براى به خود متکى شدن، تنها به تشویق رفتار آنان مربوط نمى‏شود. ما باید به ویژگى درونى فرزندانمان و همچنین بهتر شدن آنان توجه کنیم. زمانى که مى‏بینیم بچه‏هاى ما، ویژگى ستودنى از خود بروز مى‏دهند – سخاوت، مهربانى، ظرافت،

تصمیم گیرى یا هر چیز دیگر – باید کارى کنیم آنان بدانند که ما متوجه هستیم و آن را تحسین مى‏کنیم. ابراز نظر ما کمک خواهد کرد خویشتن شناسى فرزندان ما در دوران رفتن به مدرسه، جامعه و سرانجام محیط کار، شکل بگیرد و هنگامى که براى آنان محیطى امن و فرهیخته فراهم مى‏سازیم تا در آن آموزش ببینند، این فرصت را به آنان مى‏دهیم که بهترین آنچه مى‏توانند، بشوند.

ما وقتى کودکانمان را در راه به دست آوردن آنچه مى‏خواهند، حمایت مى‏کنیم، آنان را تشویق کرده‏ایم. ممکن است آنان را در طول راهشان، با پیشنهاد یا راهنماییهایى یارى دهیم؛ اما همیشه باید به خودمختارى‏شان احترام بگذاریم و حق آنان را براى تلاش در راه خواسته‏هایشان محترم بشماریم. وظیفه‏ى ما این است که همراه با شکست‏ها و موفقیتهایشان در کنار آنان باشیم و اطمینان حاصل کنیم، صرف نظر از هر نتیجه‏اى که به دست آید، آنان از تجربیاتشان چیزهاى بسیار خواهند آموخت و متکى به خود، رشد خواهند کرد.

ما باید به رؤیاهاى فرزندانمان، حتى وقتى آنها را به درستى نمى‏فهمیم، ایمان داشته باشیم؛ به ویژه زمانى که آنان ایمان به خودشان را از دست مى‏دهند. حمایت صمیمانه‏ى ما از کودکانمان – رؤیاهایشان، توانایى‏ها و ویژگى‏هاى درونى آنان – یارى‏شان خواهد کرد به بزرگسالانى بدل گردند که مى‏توانند با اعتماد به نفس با دنیا رو به رو شوند.