ترس ها

بچه ها اغلب ترس شان را بروز می دهند تا به ما بفهمانند نیاز به کمک دارند. تی. بری برازلتون(1) پزشک معروف کودکان، این توصیه ها را پیشنهاد می کند:

– ترس ها را به عنوان هیجان های عادی بپذیرید.

– علت ترس فرزندتان را پیدا کنید.

– محدودیت ها را حفظ کنید.

– به فرزندتان کمک کنید تا روزنه هایی برای ابراز احساس ها پیدا کند.

اکنون هر ایده را با دقت بیشتر بررسی کنیم.

ترس ها را به عنوان هیجان های عادی بپذیرید. اگر به ترس های فرزندتان واکنش شدید نشان دهید، آنها معمولاً افزایش پیدا خواهند کرد. در این صورت فرزندتان حتی ممکن است ترسوتر شود. به جای این کار، خونسرد و بی تفاوت باشید: «می دانم جاروبرقی پر سر و صدا ترسناک است. اما به تو آسیبی نخواهد زد و به من کمک می کند تا فرش را تمیز کنم.«

علت ترس فرزندتان را پیدا کنید. ترس ممکن است به فرزندتان امکان دهد تا موقعیت را کنترل کند، خودش را کنار بکشد یا مشارکت نکند. کودک پیش دبستانی گاهی وقت ها از ترس برای جلب توجه و کسب قدرت استفاده می کنند. همچنین، ترس گاهی می تواند نشانه ی این باشد که فرزندتان احتمال دارد پرخاشگر شود- یعنی فرزندتان ممکن است هل دهد، کتک بزند یا به کسی آسیب برساند. به فرزندتان اطمینان دهید که راه های مثبتی برای

قوی و مسلط بودن وجود دارد. یک راه، یادگیری نحوه ی استفاده از واژه ها برای بیان احساس هاست.

پاالو(2) و مادرش سوار اتوبوس می شوند تا برای اولین روز به مهد کودک بروند. پاالو اخم می کند و به صندلی جلو لگد می زند. مادر می گوید، «می دانم از اینکه باید به مدرسه ی جدید بروی، مضطرب و نگرانی اما لگد زدن به صندلی کمکی نخواهد کرد. چرا به من نمی گویی که وقتی لگد می زنی به چه چیزی فکر می کنی؟«

پاالو می گوید، «دارم به جعبه شن و کامیون هایم فکر می کنم. می خواهم در خانه بمانم و با آنها بازی کنم.» مادر می گوید، «در مهد کودک هم یک جعبه شن قشنگ وجود دارد. و در آنجا می تونی با بچه های دیگر بازی کنی. این جالب نیست؟» پاالو می گوید، «من نمی خواهم بروم.» مادر جواب می دهد، «رفتن به یک جای جدید جالب و شگفت انگیز است. نمی دانم آیا بعضی از بچه های دیگر هم چنین احساسی دارند؟«

محدودیت ها را حفظ کنید. وقتی فرزندتان می ترسد، محدودیت ها را تغییر ندهید. فرزندتان با پذیرش این محدودیت ها یاد می گیرد که شجاع باشد. شجاعت، جایگزین مثبت- روی دیگر- ترس است. از راه های زیادی می توان به کودک کمک کرد تا بر ترسش غلبه کند یا آن را کم کند.

نیلز(3)، چهار ساله است. او دچار ترس از تاریکی شده است. از رفتن به تختخواب خودداری می کند. پدر و مادرش نگران او هستند و به همین دلیل محدودیت های شان را شل کرده اند. آنها اکنون به نیلز اجازه می دهند که هر شب در کنار آنها بخوابد.

پدر و مادر نیلز به پسرشان کمک نمی کنند که از پس ترس برآید. او

ممکن است در تخت پدر و مادرش راحت بخوابد. اما شهامت یا اعتماد به نفس به دست نمی آورد. این پدر و مادر چگونه می توانند به نیلز کمک کنند تا بر ترسش غلبه کند یا آن را کاهش دهد؟

– آنها می توانند به او اجازه دهند که در موقع خواب یک لامپ یا چراغ خواب را در اتاقش روشن بگذارد.

– آنها می توانند قبل از خواب اتاق را وارسی کنند. آنها می توانند با هم مطمئن شوند که در قفسه ها یا زیر تخت هیچ «هیولایی» وجود ندارد.

– آنها می توانند پیشنهاد کنند که او با یک حیوان اسباب بازی بخوابد تا او را همراهی کند.

آنها در طی زمان می توانند با نیلز صحبت کنند. آنها می توانند علت ترس او را پیدا کنند و به او کمک کنند تا تصمیم بگیرد که آیا ترس هایش منطقی است. کمک به بچه ها در جهت جدا کردن چیزهای واقعی از غیر واقعی نیاز به زمان دارد.

به فرزندتان کمک کنید روزنه هایی برای ابراز احساس های شدید پیدا کند. مطرح کنید که شما، اعضای خانواده و دوستان، چگونه احسا س های خود را کنترل می کنید. فرزندتان، را با ورزش ها، بازی ها، موسیقی ها، نقاشی، و فعالیت دیگری که به کودکان کمک می کند تا احساس هایشان را ابراز کنند، آشنا کنید.

1) T. Berry Brazelton.

2) Paulo.

3) Nils.