راضی نشوید که محیط زندگی کودک خشک و فسرده و از نظر طفلی برای او مأیوس کننده باشد. آنها نیاز دارند از آرامش و امنیت لازم برخوردار باشند و از کودکی خود لذت برده و خاطره خوشی برای خود بدست آورند. اغلب ماها کودک را برای تسلی خاطر خود می خواهیم نه برای شخص خودش، او را برای خود دوست میداریم، نه بدان خاطر که امانت خداوند است و بر گردن ما حقی دارد.
این تصور برای والدین پدید نیاید که اگر کودک خطائی مرتکب شد و یا فرمان ما را اطاعت نکرد می خواست به حیثیت ما لطمه ای وارد سازد و آنگاه با تنبیه و ملامت برخ کشیدن محبوب او را سر جای خود بنشانیم. کودک است و کودکی
می کند و در محدوده ای خاص باید فرصت داشته باشد.
حال اگر به واقع کودک از والدین اطاعت نکرد ما می توانیم از تدابیر تربیتی استفاده کنیم که در جنبه مثبت تذکر و اندرز، خیرخواهی و نصیحت و ارشاد، تحسین، تشویق، ترغیب، جایزه و پاداش و در جنبه منفی اخطار، تحکم، توبیخ، ملامت، قهر، تهدید و در نهایت تنبیه است که هر کدام آنها تابع ضوابط و شرایطی است.
