قبلا این نکته را یادآور شویم که برخی از کودکان به واقع مطرود نیستند بلکه شیوه رفتاری والدین با آنان بگونه ای است که آنها احساس طرد بودن می کنند. مثلا پدر و مادر به علت غم و درد اجتماعی خود، بیماری، نابسامانی زندگی، تغییر در روش تربیت با کودک به گونه ای رفتار می کنند که با راه و رسم دیروزشان متباین است و این امر خود به خود سبب خواهد شد که کودک خود را مورد عنایت نبیند و طرد شده به حساب آورد.
کودکان طرد خود را از سوی والدین نوعی اهانت و تحقیر به حساب می آورند، احساس شان این است که محیط خانوادگی شان ناامن است، آسایش و اطمینانی که لازمه رشد و نمو شخصیت آنهاست برای آنان وجود ندارد. او احساس می کند که والدینش با او رابطه عاطفی ندارند، انس و محبت شان را از او بریده اند و او در مرحله و موقعیتی است که جای پائی برای زندگی ندارد و آنها پدر یا مادر او نیستند.
