با در نظر داشتن این مسائل و هم بحکم مادری که وظیفه شما در اسلام روشن است شما وظیفه دارید در ازدواج جدید بیش از آنکه به خود بیندیشید برای کودک فکر کنید. آینده و مصالح او را در نظر آورید، دشواری های ناشی از عمل و احساس را برای کودکان خود مورد توجه قرار دهید. این توجه بدان خاطر است که کودک موجودی مظلوم، امانتی الهی، و صاحب حقی بر شماست و شما نسبت به او بدهکارید.
چه اشتباهی بزرگ برای مادری است که تنها برای نجات خود چشم از فرزند می شوید و حاضر می شود که کودک موجودی نابسامان و دست بدست باشد و یا چه سنگدلی است آن مادری که حاضر می شود فرزندش زیردست نامادری باشد ولی او خود راحت و آسوده بخوابد.
مخصوصا به این نکته باید توجه داشت که رها کردن کودک کمتر از سه سال و طرد کردن او و سپردن مسئولیت اداره او به دست دیگران بزرگترین صدمه روانی برای کودک و مادر ضامن آن است. چگونه می توان کودکی را به خود رها کرد در حالیکه هر روز و هر لحظه اش نیازمند به مادر و بیاد اوست. اصولا بر اساس بررسی روانشناسان، کودکان تا سنین سه سالگی خود را به عنوان عضوی از پیکر مادر به حساب می آورند آنچنانکه جدائی از پیکر مادر برای شان دردناک و غیرقابل تحمل می باشد. او نمی تواند این پیوستگی را فراموش کند و از مهر مادر چشم بپوشد.
