ما پدر و مادرها در مورد چگونگى دیدن فرزندانمان حق انتخاب داریم و مسئولیت دیدن و تحسین آنچه در کودک منحصر به فرد است، بر عهدهى ما است. ما، با توجه کردن و خوب گوش دادن به آرزوهاى فرزندانمان، نگرانىها، رؤیاها، نکات خنده دار و خواستههایشان، به آنان اجازه مىدهیم بدانند براى ما مهم هستند، که آنان را دوست داریم و ویژگىهایشان را تحسین مىکنیم، و اینکه نمىخواهیم شبیه هیچ کس دیگرى باشند.
ما همچنین مىتوانیم به آنان کمک کنیم خود را همان طور که هستند بپذیرند، آن هم از این راه که به آنان نشان دهیم ما خودمان را با همهى ویژگىها و ضعف و توانایىهاى خود پذیرفتهایم. براى رسیدن به صلح و آرامش با خود و کنار آمدن با ضعفهایمان هیچ دلیلى بهتر از این نیست که با الگوهاى خودمان مىتوانیم به فرزندانمان کمک کنیم بیاموزند که خودشان را بپذیرند و زندگىشان را به بهترین شکلی که مىتوانند بسازند.