اذان و اقامه

مى‏گویند اولین عضوى که از نوزاد کار خود را شروع مى‏کند گوش اوست، قرآن براى گوش جایگاه ویژه‏اى قائل شده.

گوش در همان لحظات اول ولادت مى‏شنود، و مغز شنیده را مى‏گیرد و در خود حفظ مى‏کند.

صدا در مشاعر طفل اثر مى‏گذارد، خانه باید از صداى ناباب و حرام، و آلوده پاک باشد، و گرنه کودک را از نظر فکرى و روانى آلوده مى‏کند.

شیوه رسول خدا و امامان معصوم اذان گفتن و اقامه در لحظات اول تولد، در

گوش راست و چپ نوزاد بود.

آواى توحید، نبوت، امامت، و زمزمه شتاب به سوى فلاح، و نماز باید گوش کودک را نوازش بدهد، تا زندگى و حیات را با این واقعیات شروع، و با آنها ختم کند، مسلمان به دنیا وارد گردد، و مسلمان از دنیا برود.

نگوئید یک روزه است، نمى‏فهمد، نمى‏بیند، شعورش نمى‏رسد، و قدرت گیرندگى ندارد، که همه‏ى اینها را به صورتى نو، فعال، قوى، پر قدرت دارا مى‏باشد.

از استاد محیط طباطبائى که خدایش رحمت نماید، شنیدم: دخترى بیست و سه ساله، اهل امریکا، دچار بیمارى مغزى شد، او را عمل کردند، اوائل بهوش آمدن زمزمه‏وار سرودى مذهبى ولى با لهجه فرانسوى از او شنیده شد، پدر و مادر او غرق تعجب شدند، طبیب علت تعجب را پرسید، گفتند دختر ما یک کلمه فرانسه بلد نیست، کتاب به زبان فرانسه ندارد، دوست فرانسوى در زندگى او نیست، که ناگهان مادر آن دختر معما را حل کرد.

دخترم سه ماهه بود، تعدادى از فراریان فرانسوى جنگ دوم جهانى به امریکا آمدند، در میان آنان خانمى بود داراى شغل پرستارى، و متعصب در آئین کلیسا، در همسایگى ما منزل گرفت، گاهى به خانه ما مى‏آمد، کودک را به آغوش مى‏کشید، و براى آرام کردن او از گریه برایش زمزمه مى‏کرد، معلوم بود آنچه را زمزمه مى‏کند، رنگ مذهبى دارد، از آن روز، نقش این سرود در مغز بچه ماند، در 23 سالگى به وقت بهوش آمدن نقش سرود از مغز به زبان آمد، و بدون اختیار بر زبان جارى شد!

پس اذان و اقامه در لحظات اول تولد، و تلقین در دقائق اول مرگ بى‏اثر نیست، که گوش اولین عضوى است که به کار مى‏افتد، و آخرین عضوى است که از کار مى‏افتد!