کودکان ما بزرگ مىشوند تا دنیایشان را با آدمهایى از نژادها، عقاید و فرهنگهاى متفاوت سهیم شوند. جو آکنده از مهربانى، ملاحظه کارى و
شکیبایى خانواده با توجه به تفاوتهاى فردى، آنان را آماده مىسازد به حقوق و نیازهاى دیگران احترام بگذارند و بدانند همهى انسانها، بدون توجه به تفاوتها، در آرزوها و رؤیاهاى اساسى مشترکاند. ما امیدواریم آنان، به تدریج که به سن رشد مىرسند، تشخیص دهند که ما انسانها بیش از آنکه متفاوت باشیم، در نیازهاى روحى، جسمى و احساسى خود به یکدیگر مشابهت داریم.
کودکان، همچنان که به دنیاى بزرگتر قدم مىگذارند و دیگران را به دلیل ارزش و شایستگىشان محترم مىشمارند، مىتوانند انتظار داشته باشند که مورد احترام و تکریم قرار گیرند. پرورش یافتن در جوى که رفتار محترمانه و محبت آمیز بخشى از زندگى روزمره است، راه را براى آنان هموار مىسازد تا احترام و تحمل دیگران را در زندگى تمرین کنند و بیاموزند. از گذشتههاى دور، معلمان بزرگ همهى مذاهب بر این باور بودهاند که ما با رفتارهاى محبت آمیز کوچک و هر روزه، در مدرسهى زندگى امتیاز کسب مىکنیم.
فرصتهاى حیاتى راهنمایى کودکان براى ما پدر و مادرها ممکن است در موقعیتهایى پیشبینى ناپذیر فراهم شود. چنانچه ما در مورد فرارسیدن این لحظهها هشیار باشیم، مىتوانیم از آنها براى هدایت فرزندانمان در جهت رفتار محبت آمیز و ملاحظه کارانه بهره گیریم.