در این مرحله که درواقع، شاگرد طی چهار سال گذشته، تعلیم دینی یافته و قلبش، متوجه پروردگار شده و بزرگان دین و رسول و امام را در حد صفات و اعمال و نظرات آنان، می شناسد و نسبت به ایشان، ابراز علاقه می کند و کشش روحی دارد و بعضی از سوره های کوچک قرآن، و آیاتی دیگر را با معنا می داند و کم و بیش، به واجبات نیز عملا پرداخته است، حال باید، اصول و فروع دین را به طور مختصر بداند. مثلا می توان از موارد زیر جهت نیل به این هدف استفاده کرد:
1- در روز تولد رسول اکرم (ص) از نبوت و دلایل آن، لزوم رسالت و اثر آن، بحث شود.
2- در ماه رمضان، از روزه و اثر و بهره ی روزه، گفتگو کرد.
3- به کمک قصه های قرآن و حکایات، برای روشنگری و جالب ساختن درس، به وسیله ی رسم و نقاشی و اشیایی که در داستان از آن گفتگو شده است، استفاده کرد.
4- بردن شاگردان به اماکن مقدسه ی نزدیک مدرسه، که زمینه ساز طرح مطالب اعتقادی، فراهم شود.
5- طرح مسأله ی مهم معاد و ایمان راسخ به روز جزا که تأثیر مستقیم در اخلاق و کردار فرزند دارد.
در این سنین برای تربیت و تلطیف حس دینی در شاگرد دبستانی، می بایست از طرح اختلاف اعتقادی ادیان و تفاوت تشریفات آن ها، پرهیز کرد و همین احتراز که خود، حذف بدآموزی و ترک ایجاد شبهه و تردید است، برای پرورش عالی فرزند به مبداء هستی و مبداء خیر، کافی است.
