حتى انسان چگونه بنشیند، خوب انسان باید در جلسه مؤدب بنشیند، و بسیارى از ماها آداب نشستن را بلد نیستیم مخصوصاً آنهایى که شلوار پوشیده، شلوارش هم تنگ است. دو زانو یا چهار زانو نمىتواند بنشیند یک وضع بدى دارد و در جلسه مىنشیند، خوب چرا از روز اول شما به پسرت به دخترت نگفتى چگونه بنشین. طرز نشستن در جلسه، بعضىها در جلسه که مىنشینند باید با دستشان بازى کنند، گاهى با ریشش بازى مىکند گاهى با دماغش، گاهى با چشمش این غلط است انسان باید صاف بنشیند اگر به بچه نگویند با دماغت، لبت بازى نکن این کار عادت بشود دیگر نمىشود از بین برد.
مىگویند: خلیفه یک ندیمى داشت او همیشه با ریشش بازى مىکرد، خلیفه گفت: دیگر حق ندارى با ریشت بازى کنى، ندیم روز اول آمد از ترسش دستش را در جیبش کرده بود روز دوم، روز سوم، روز چهارم خلیفه خوشحال شد که او ترک کرده خواست براى تشویق به او جایزه بدهد رو کرد به خلیفه گفت من جایزه نمىخواهم این منع را از من بردار و بگذار من با ریشم بازى کنم. این بهترین جایزه است. او عادت پیدا کرده و ترک عادت بسیار مشکل است، اگر تذکر ندادى عادت کرد حالا با ریش بازى مىکند یک دفعه العیاذبالله عادت مىکند دستش را در دماغ مىکند. در جلسه نشسته آدم با شخصیتى است یک دفعه مىبینى دست رفت در دماغ، این تقصیر کیست؟
به قول یک روانشناس چه خوش مىگوید: مىگوید انگشت براى دماغ به منزلهى شوهر براى زن است و همینطور که زن با شوهر در میان مردم تماس ندارند انگشت شما با دماغ نباید در جایى که کسى هست تماس داشته باشد. چقدر بد است سر سفره نشسته و افرادى نشستهاند این فرد هم با شخصیت است یک دفعه چقدر ناپسند است اینها تقصیر کیست؟ تقصیر پدر و مادر است.
اگر همان روز اول تا مىبیند بچه دست در دماغش کرد فورى با نصیحت و کمکم با قهر که چه مىکنى این کار زشت است، بد است، جلوى او را گرفت و او را متوجه بدى و زشتى کار نمود، دیگر به صورت عادت درنمىآید که وقتى بزرگ شد در اجتماع هم آمد سر سفره دست در دماغ مىکند با همان هم غذا مىخورد و این فرد را مىگویند بىادب در کردار و مواظب باشید بىادب در کردار نباشید، اگر در مجلسى اخلاط در حلق باشد و پایین بدهد اشکال شرعى هم ندارد. و چنانچه مىخواهد بیاید در فضاى دهان، این حق اخ کردن در میان مردم را ندارد، اگر کسى مىخواهد اخ بکند، تف بکند اگر کسى مىخواهد دماغش را بگیرد و بعضى اوقات دستمال را مىگیرد در میان مردم و فینفین، اینجا که دستشوئى نیست، مجلس است. این مجلس مال دیگران است.
حتى بعضىها اشکال مىکنند مىگویند افرادى که سیگار مىکشند در مجلس، اشکال دارد براى اینکه این هوا مال همه است و تو هوا را کثیف
مىکنى و چون تو هوا را کثیف مىکنى دیگران باید هواى آلوده استشمام کنند گاهى ممکن است این کارها را سر سفره انجام دهند در صورتى که غذا را باید بانشاط خورد و با حرفهاى مزهدار زدن و امثال اینها تا اینکه غذا براى معده گوارا باشد. خوب، یک حال تنفرى تو به مردم مىدهى این حال تنفر معلوم است که چه جور پیدا مىشود.
